nen zou, dat het geen enkel r e c h t op leiding heeft gehad, dat het zonder r e c h t (onrechtmatig!) volk na volk in een oorlog heeft gestort, ja dat het met zijn onverantwoordelijk leidingnemen zonder er in feite één ,,leidend” denkbeeld op na te houden, een denkbeeld dat zich scheppend en juist wist te handhaven, o n r e c h t   op   o n r e c h t heeft begaan;

    men zou meenen, dat Engeland, strijdend toch, gelijk het zeide, voor E u r o p a, nu het zijn leidende positie en zijn ,,leidende” denkbeelden moest prijsgeven, de leiding over Europa zou overlaten aan een E u r o p e e s c h e en niet aan een a n t i-Europeesche of E u r o p a-vreemde macht; dat Engeland, nu het bleek niet te kunnen leiden en zijn leiding prijsgevend, deze leiding zou overgeven aan Europa, teruggeven aan het continent, en niet, t e n k  o s t e van Europa dat het zegde te willen dienen, aan een derde, als ware er in gansch de Europeesche cultuurwereld niet één volk, buiten