|
De Zwarte Soldaat; 5e jaargang No. 22, 13 FEBRUARI 1945
HET SLAGVELD
(naar Rudolf Binding)
|
Het wilde slagveld ligt in ’t koele maanlicht,
geborgen en verstild. Zijn pure gloed
vervaagt d’ellende, zuivert het bruine bloed
dat van zichzelf, in zaal’ge glans, ontdaan is.
En bataljons — in zilverpantsers — schrijden
zwijgend, verheven op den vijand aan;
colonnes, duister en stom gedreven, gaan
spookachtig voort, als door een doem geleiden.
De dooden slapen, zwijgend en gerust,
in hunne lange blanke lichtgewaden;
gewonden, ook verklaard, op late baren,
draagt men er weg, door matter glans gekust.
Dan breekt een kreet los, jammert in het licht
en klinkt als een bazuinstoot bij ’t gericht:
eenzaam, als een die niets en al verwacht,
jammert een paard den mensch na door den nacht.
|
|
Uit: “Nieuwe Verten” |
Henri Bruning |
|
|
|