plant, als Ensor, niet een sprookjesachtig fantastisch gewas, maar in zijn natuurlijke en vanzelfschoone levensvreemdheid en levensschuwheid, een toch zeldzame plant. Zijn werk heeft dikwijls zijn oorsprong genomen in een onderdrukking van het leven, in een psychische nooddruft. Daarin ligt niet een reden om te betwijfelen, of het wel met humaan sentiment zou doortrokken zijn. Want die psychische nooddruft en onderdrukking der levens zijn in het oeuvre van Henri de Braekeleer enkele malen geworden, het tragisch zelfbesef, de tragische lotsbestemming van zijn wezen.”
Die mensch ook, diens innerlijke levensgeschiedenis en alléén die innerlijke mensch en diens evolutie verklaren de evolutie van zijn schilderwijze. Als steeds is ook hier deze evolutie niet enkel een picturaal probleem. Het zeer bijzondere van dit geschrift is, dat Gilliams dezen samenhang volkomen helder en overtuigend heeft aangetoond én omschreven.

HENRI BRUNING.