|
De daden die ik stelde, en mijn schoonste dromen, zij zijn voorbij, zij hebben niet bevrijd: als ’t dier – het weidend vee, ’t gevogelte der bomen – zo vroom en vrij en schoon en in zichzelf volkomen werd nooit een lichaam en werd geen der zaalgen hier. ons bleef slechts de volkomenheid, die wij ons dromen, o onvervulden tussen ziel en dier . . . |
12
