|
Waar dwaal ik? Tussen vervlogen en toekomstige oorden van blijdschap, in een stilt waar slechts ’t vermoeden ként? Vervreemd is ’t argloos schoon der vroege accoorden, mijn donker-schone lied voor U, ’t werd leeg en zonder stem: al wat ik onverdeeld, deemoedig toebehoorde, om ’t welk eens Bethlehem der englen Glorie hoorde, werd door uw schoon, o schoner ziel, ontstemd, o schone ziel in mij, – die ik niet ben, niet bén . . . |
11
