|
Mijn lager deel bleef onvernederd stréven, standvastig toegedaan wat onvolkomen is: het leefde slechts zijn scheppend wederstreven aan tegenkrachten waaraan geen ontkomen is, zijn helder vechten, vormen, zijn vermetel wórden dat, ver van somberheid of duisternis om wat nooit werd of wordt, van mijn mens-zijn de schone luister, de drift, vormkracht en diepe orde is. |
8
