|
D E V E R L O O R N E N het wemelend sneeuwen ving bevende aan, onhoorbaar waaiend langs de kamerramen: oogen die star het verscheemren omvaemen der verten; zerken waarachter hun levens nu lijdzaam vergaan hun trotsche handen, hun moedige handen liggen vermoeid in den dood van hun schoot en doelloos als schepen die strandden. hun oogen branden; zij staren groot — het sneeuwt over zwarte plassen, het sneeuwt over eenzame landen 26 |
