IN zijn voortreffelijke beschouwingen « Scherven van de Kosmos », gepubliceerd in het tijdschrift Het Woord, stelde Hans Redeker, stellig een der scherpzinnigste en moedigste essayisten en polemisten die het jonge, na-oorlogse Nederland heeft opgeleverd, het probleem creativiteit-macht (gezag) aldus:
    « Want de creativiteit schuilt a priori in de eenzame en de eenling, zij is a priori revolutionnair en onbegrepen en tegen de meerderheid die het gisteren representeert gericht. Haar waarde moge speculatief gezien in hoge mate « sociaal » zijn, op het moment van haar functie is zij onmaatschappelijk, want het bestaande aan inzicht en toestand bedreigend. Zij is, als de gemeenzame, de burger en maatschappelijke van morgen, de eenzame, de balling en de asociale van vandaag en waar is plaats voor haar? Haar, de weerloze tegenspeler van iedere wereldlijke macht, dient een plaats te worden ingeruimd door dezelfde macht die haar vijandig is. Dat is haar paradoxale positie.
    « Het kapitalisme, stadium van geestelijk potverteren, bood haar nolens volens nog de schuilplaatsen in de boezem van zijn « laisser faire », waar zij als paria en vanuit kwaad geweten geduld gevaar nog een aan de zelfkant van het

[69]