de huidige christenheid en haar politieke formaties zoogenaamd voor een christelijk-sociale orde te strijden.

Maar vervolgen wij Maritain’s gedachtengang. Deze godsdienstige kernen bezitten naast hun plicht te strijden voor de dienstbaarheid der menschen aan een bovennatuurlijk levensdoel, tegelijk den plicht ,,une rénovation sociale chrétienne” voor te bereiden. Dit is geen plicht van later zorg. maar een onmiddellijke noodzaak, reeds voor dit heden. Met het oog op die toekomstige christelijk sociale vernieuwing vormen deze godsdienstige kernen reeds in dit heden autonome politieke organisaties, zuiver profane broederschappen, die de vooroordeelen en de gangbare ideologieën uit den weg ruimen en zich wijden aan een positief werk van sociale rechtvaardigheid.
Het is duidelijk: ook de invloed dezer politieke organisaties op het heden zal, indien zij werkelijk zijn (en blijven) ,,une des expressions de la résurrection des forces religieuses qui se produira dans les coeurs”, voorloopig miniem zijn, evenals hun getal. Maritain geeft zulks ook toe, en vanzelfsprekend is dit ook, gezien het doel dier politieke organisaties, de voorbereiding eener toekomstige christelijke orde, geen bezwaar. Want hoe weinig practisch nut deze politieke formaties van nieuwe christenen voor dit heden opleveren, hun arbeid is het eenige middel om tot die toekomstige christelijke orde op sociaal gebied te geraken. En hoé weinig nut deze formaties voor het heden hebben, het zal u duidelijk zijn als ge weet, niet alleen hoe gering het aantal leden dier formaties voorloopig zal moeten blijven, maar ook door welke grootmachten en door welk

144