Maar wat is dan de opdracht der Kerk? Geen andere dan die welke ook de nederige opdracht van Christus’ leven is geweest: de goddelijke waarheid openbaar te maken, en hen, die de Vader haar geeft, voor het kwaad te behoe­den. Den naasten geeft zij, als Christus, haar arbeid, en als Christus geeft zij alleen God de glorie. En als Christus is zij tegenover de „wereld” bereid tot het nederigste geduld, tot een geduld tot den dood des kruises.
Zooals Christus niet de glorie was, maar Hij die Hem zond, zoo moest ook de Kerk niet de glorie willen zijn. Zooals Hij de glorie dezer wereld niet heeft geteld, zoo moest ook zij deze glorie niet tellen. Zoo nederig als Hij zich verhield tot den Vader, toen Hij zich zijn gedaante koos voor de wereld, zoo nederig moest ook zij zich tot den Vader verhouden.

Dit is de groote tragiek van het christendom, zooals het ook de groote tragiek was van Christus: het verterend ver­langen naar het uur waarop het vuur zal worden ontstoken, en de volkomen onmacht om zélf ook maar iets van deze droom te kunnen verwerkelijken: het verbeiden, in arbeid en vernedering, in velerlei droefheid en in veel geduld, van het uur dat God als ZIJN uur heeft vastgesteld. Gods souvereiniteit erkennen, is Gods souvereinen Wil erkennen. Gods souvereinen Wil erkennen is zich van elken eigen wil ontdoen en van alle „recht” afstand doen.
Deze eeuwige tragiek is tevens het eeuwige conflict, religie en Kerk. De religie kent geen droom omdat zij volstrekte overgave is. De Kerk moet altijd de droom overwinnen terwijl haar eenig verlangen Gods zegepraal is. Terwijl de zegepraal haar eenig

33