|
DE WITTE MEEUW een meeuw zijn – en de ruimten toebehoren, een meeuw die het dof dreunen van de zee niet hoort maar steiler klievend, stormen, zon en regen gelijkelik, en niet, en onvervaard behoort. maar méér – o mateloos azuur – een meeuw die snel en wit over de duinen schiet gelijk een vuren licht; in kalme kracht boven de branding zweeft en zwenkend, steiler, rustelozer, kleiner naar de heldre pracht der verten streeft. 57 |
