|
LIED DER ZIEL de planten, de dieren, de vissen zijn stil en blijde zichzelf, hun geluk is ontgaan aan ’t arglistige wreed noodlot dat mensen onterft. onwetend van worden en sterven, door droom noch drift verontrust, bewegen zij binnen zichzelve als God in de grondloze rust van de Zoon, de Geest en de Vader, Drieëenheid die geen deling kent, geen buiten-Zichzelve, geen vragen, geen daad die haar stilte schendt. God, de planten, de dieren, zij bleven met hun helder wezen vereend; de mens, verraden en uitgeleverd, werd zijn heiligste zelf ontvreemd en doolt door een duister leven, zijn oorsprong ver, alleen, geschonden en ongevonden op welke weg waarheen 17 |
