|
4 Geloven. Ongetroost verduren. - Hoe beveiligt de witte albe? en waarom? Alles wordt zo ontheiligd door ’t Ondier, zijn gesar, zijn smalen, zijn obsceen getier, het stille tergen met blasfemieën die zijn ziel verbijstren door hun ongekende haat, hun waarheid, hun gedrochtlijk schennend licht overal waar hij naar uitzicht zoekt. Koud is de stenen wand waaraan hij leunt, verdoofd in zinnen en verstand, beroofd voorgoed van ’t ochtendstil begin. Hoevele jaren heeft deze nacht geduurd; hoevele harde jaren de ontrouw van uw woord, ’t horen dier helse haat, en God - waar is Hij? is Hij? - die hij niet verstaat. Hij had de eenzaamheid met U zeer lief. Zijn laatste zelfzucht, en uw laatste grief. 14 |
