|
J E A N - B A P T I S T E - M A R I E V I A N N E Y 1 Hij had de eenzaamheid met U zeer lief, - zijn laatste zelfzucht en uw laatste grief. Alleen uw zuiverheid, uw stilte, licht zijn van uw licht, en droefheid om de Verre glorie van Uw Aangezicht; en het wit liefdelam, - het klein, verworpen lam, welks zacht en dringend blaten zo droef tot hem kwam; het eenzaam lam verblijden, - klagend bij de bron die stil en helder tussen het gras ontsprong, eeuwig vergeten, eeuwig onstilbaar zong. - Niet weten van de wereld, hoe zij steeds verwon; ver, ver van haar vervuld zijn slechts van U, en hemel zijn, leven in U, reeds nu. Hij had de eenzaamheid met U zeer lief, - zijn laatste zelfzucht en uw laatste grief. 11 |
