|
Voor T. v. P. De zee was jong, en beheerscht- feestlijk als een Balineesch danseresje; alleen-klinkend onder het luchteblauw, een neuriënd zangeresje – ik hoorde haar nauw. Alles scheen diep verzinken in puur hemelblauw. Ver, als een beven, zijn meeuwen; hun duiken en spelen is even lucht over de zeespiegel blinken. 35 |
