|
en de gordijnen bewogen zacht en peinzend zonnestralen kwamen aan haren schoot, en hare handen werden groote lichte pleinen als deze uren in deez schaduwlanden van den dood; en hare handen vouwden hun ontroerd omheinen om ’t teere stoote’ in haar, dat ’t wonder openbaarde, ’t kind dat zacht dringend riep – riep om het licht, de zon, de wind, de vreugd der aarde. 26 |
