|
VIII God! is het zó? — als wij ons overbuigen naar een mens die lijdt : verwezen breken ogen stuk aan zwarte venster=stilten — dat smart om eigene verlatenheid het zich gekweld voelen weerloos en onrechtmatig ons tot die ander drijft? zoeken we dan de zoete voldoening te zien elkanders hulpeloze ogen, in andren met ons=zelve meelij te hebben? : zie God, wij àllen lijden? zoeken we dan de zoete voldoening: ogen die milder hoopvoller blinken door onze weldaad: zie God, ook wij willen zo — dankbaar zijn? : Hebben wij mensen die Gij hielpt, wier leven licht werd |
|
[en blijde |
|
niet geháát — omdat zij niet meer waren zoals wij? Is liefde niets dan ’n poging ons=zelve te hervinden in iedere mens: ons=zelve in iedere mens te heffen naar U? zie God, zó is uw schepping mens. : Geloven we niet immer het leed van ’n ànder onrechtváárdig (’t leed van een liefdevrouw en ’t leed van ’t schreiende |
|
[kindje op onze weg): |
|
38
|
