|
V Vlagen zoete muzieken uit dorpen waarlangs wij snellen — schemeren even open beveiligde uren van vroeger: iets van een mens iets áárds boog nog beveiligend zich over ons: naaktheid van aardekind kenden we niet. Dorpen wentelen aan en voobij — Herinneringen zwerven terug: de pijn van verloren muzieken: eindeloos het verlangen weer kind te zijn — blijft, blijft de eentonig=ritmerende dender der wielen waarin ons verlangen bekneld ligt Wij willen spreken — wij mogen niet: we vinden slechts d'afgronden van elkanders hart in 't zwijgen van elkanders hulpeloze ogen. Eindeloos verwijderd — — en we kúnnen elkander niet naderen, we kúnnen niet roepen. we dúrven niet. het is ook niet nodig — — Zware droomstilten waarin alles vergeefs is. Dan bespringt ons de angst, God, ons leven alleen met úw Liefde te moeten leven: O, geef ons iets, nog iets 34
|
