|
IV beklemming staren ogen angstig — haveloze straten rekken zich door de nacht (verlichte etalages, glanzende spiegelruiten, muzieken uit café=chantant en daarboven de doodskop van het dakraam grijnzend naar de sterren): verloren mensen doelloze doelen kwellen ons schuw — ’n hond drentelt door zaterdagavend=straat op en neer, schrikt, drentelt onrustig verder — tikkelen nagels nerveus — schrikt, aarzelt weet niet meer waar naar toe O HET ZWARE BLAUWE LUIEN VAN KLOKKEN ERGENS IN ’T DONKER (WAAR? WAAR?) bóven ontwrichte huizen bóven dolende mensen: in verlichte avendstraat we kunnen niet helpen handen tasten wanhopig aan stilte stilte klimt hoger en hoger verzakken zinken
’n mond als ’n wonde oud vruchteloos bloed 32
|
