|
III (Nijmegen) Kerkhof, straten, mensen — sirenekreet Snoert op de heuvelen het wezenloze labirint=van=straten zonder uitkomst (verlangen dat doelpunt naar duo=zitting hoor je: onze karkas rammelt niet want ons hart kan niet breken en zó zó ó moet je ’n shimmy dansen, dòl!) Dool van gekooiden aan hoge rand van afgesloten ruimten: O! het land, het slierende diepe land, slierende rievier naar matelooze einders — verlangens: verslagen eskadronnen donkere revolte van roffels zondagmiddag verkorrelt als zure melk Maar ranke torens heffen zich luisterend aan hemel= ruimten blijde en licht blijde en stil — krommen zich huizen weerbarstig over de donkere bult der aarde 31
|
