|
I Leeszaal: en het eentonig tikken der klok verlaten: gebogen hoofden vergeten. Minuten minuten driftig doorschuimen de ruimten, en vergaan aan de zware schaduw=stilten: plooien van gesloten gordijnen. Gebogen hoofden: jonge mensen wetten nu hun rapier, leren van brekende zinnen en zwikkende sijfers de lenige geslotenheid, de kontinuďteit aller begrippen: snel=, streng=, gespierd= en lenig=zijn. O, dit slank leven hardvochtig vechten van mens tegen mens, »niets anders« — heeft men gezegd. »En dět uw duister sluipen: ’n karambool stoten in et zwierig gebaar met uw sombrero.« Gebogen hoofden, gierige ogen. Eentonig tikt de klok, de klok. De klok roept niet meer, knarst niet meer, en niets verbrijzelt: dorre bladeren warrelen niet meer uit de minuten: gebogen hoofden, gebogen hoofden: égalité, liberté en, de niet=vertwijfelende fraterniteit der begrippen 27
|
