
|
ZOMER-AVEND
’k ben weer alleen.
dit grote ledig plein om mij een mild ovaal.
licht en geluidloos glijdt
een fietser aan;
de assen zingen stil voorbij.
’t is goed. alles is goed.
o, dit geheim:
de avend-laan omlovert moederlik
haar luid vertier.
o moeder-zacht, o nóóit-ontbloeid erbarmen.
ik ben alleen. een vreemde die ronddoolt. een, wie niets bleef.
’t is goed, àlles is goed.
’t is goed. o Nooit-Verzadigde die sloegt en slaat, zonder mee-
|
dogen, mij
|
— ’t is goed, ’t is goed, àlles is goed.
57
|
|

|