|
V
| ||
| gelaafd, maar nóóit verzadigd. | ||
|
Wil ’k méér? méér dan dit klaaglik laven in dééz havenis; en was mijn havenis Uw stage vragen, God, en was mijn weren, vrouw, verholen hoon — neen, neen: Zij komt, Zij komt: zie, zie mijn oge’: één | ||
| stameling om deernis, | ||
|
en zie mijn handen schroomvol naar Uw komst bereid. Zij komt, — en is mij niet verstoord. — waarom, waarom, o God! — ik wil geen pijn Haar doen, | ||
| ik heb Haar lief, | ||
|
ik wéét, ik wéét, ik heb Haar lief — waarom wordt weer mijn tederheid in mij vermoord. Broeders, mijn broeders om wie ik leed, om wie ik een | ||
| zaam was — | ||
|
liet ik, met Haar, te ver, 31 |
