Van ziel en aarde




O ziel, die in uw heldre stilte zelfs geen neigen
naar Aarde’s blijdschap en haar zuivre lusten kent

en afgewend – gehuld in uw voorwerelds zwijgen –
ook onaanraakbaar bleef voor ’s werelds wreed torment;

voor wie ik niet bestond, wier vrede niets verstoorde,
die mij geen goedheid vroeg en mij geen schuld verweet,

o ziel, zo schoon en schuldeloos in uw gelukkig’ oorden,
die van geen weedom nog, nóg van geen wereld weet.

51