de visjes en de torren weven er hun klein gelukkig lied.

Het water glijdt zo stil en klaar,
zo onberoerd en niet herkend,
en geen die langsgaat vraagt zich waar
het eenzaam van vertelt –
geen die dit kleine water als
Gods klaarste stem herkent.

Alleen de visjes en de torren vonken en verschieten klein en snel, – de visjes en de torren vonden er hun blij, verborgen spel.

11