lijst De Paal


HENRI BRUNING R O B   D E   W I L T

Hij, die nu presies zes jaren geleden mede ,,De Valbijl” oprichtte, werd deze maand in de verre stilte van de Zwitserse Kartuizerij La Valsainte priester gewijd. — Alleen op déze plaats willen wij nu, met een kort woord,waarvan wij ons bewust zijn dat het anders gaat klinken dan gij, bij déze gelegenheid, wellicht oorbaar acht, over hem te spreken. Wij willen juist van déze gelegenheid gebruik maken om enkele dingen recht te zetten, en juist bij déze gelegenheid en alleen op déze plaats enkele zijner meningen naar voren brengen. Want wij beschouwen het samengaan van deze priesterwijding van een vriend mèt de HEROPNEMING (weest u hiervan bewust) ener aksie, waarvan hij eenmaal de felste, de meest overtuigde voorstander was (en ook de felste en meest overtuigde voorstander zou gebleven zijn); wij beschouwen het samenvallen van deze wijding met de hereniging van drie-die-het-dichtst-bij-hem-leefden om weer datgene te verdedigen wat ook zijn ideaal is geweest, als een gelukkig en gezegend begin.
Men (en dus óók, en, als het moet, allereerst: onze leeftijdgenoot) moge om deze eindelike voortzetting ener nu reeds jaren geleden afgebroken aksie meewarig glimlachen omdat wij deze ,,jeugd-periode nòg niet in ons overwonnen”; dezen uitgedoofden en onvruchtbaren herhalen wij: dat wij de bitterheid onzer jeugd niet wìllen en niet zùllen overwinnen; dat wij God danken dat wij nog bitter kùnnen zijn en dat, wat, met de weinige vreugden die een mens bijwijlen smaken mag, ons heiligst en kostbaar bezit is, nòg niet werd omgebracht. Wij hebben nu jaren toegezien, gewacht en, óók, tegen alle hoop in , vèrwacht en jaren lang, in een steeds dieper en onverzoenliker vervreemden, gezwegen over een in steeds luisterlozer en kortzichtiger, burgeliker en ruimtelozer arrivisme verlopende beweging, over een steeds brutaler en laffer versjacheren en verraden van het oorspronkelik en enig-leefbaar ideaal. Wij danken God dat wij in deze jaren, waarin zoveel vlammen doofden, zoveel roekeloze viriliteit geschonden en zoveel hartstochtelike en prachtig-zuivere geestdrift verlamd werd, altans onze BITTERHEID niet verloren; dat wij het Leven, altans met déze greep niet loslieten — — al scheen niets God-verlatener en nuttelozer dan nú, in dit alom versjacheren, niet te wìllen vergeten, dan nú, in dit alom gehunker om te arriveren, nog die eerste hoge vlam, nog dat eerste rechte en oprechte branden te willen trouw blijven. (Wij kennen uw verwijt; wij kennen al uw meewarige verwijten; en tòch, en juist dááromf ormuleren wij deze raken die ook anders, minder arrogant, te formuleren zijn, zó, en nièt anders.) En nu, minder dan ooit, laten wij ons het rècht dezer bitterheid betwisten of ontnemen. Want wij, de waarlik TELEURGESTELDEN die, met en door Pieter v der Meer de Walcheren, begonnen zijn met zeer felle, maar door ons geslacht toch vervulbare verwachtingen, verlieten een grauwe, koude woestijn waar geen stem meer sprak en geen mens meer riep en alle leven, in een onvruchtbare lichtloze stilte, langzaam aan is weggedord en langzaam aan is gestorven; waar toen het enige waarom het eens en altijd ging teruggedrongen was, niets restte dan een toenemend vervreemden van, een verveelde verbittering om, en een verzwegen verzet tegen: het doelloos- en driftloos-, litera volgende bladzijde

10




Jaren later:

vlnr: Henri Bruning, n, Ernest Michel, Rob de Wilt

Rechts: Rob de Wilt,
Links: Henri Bruning,
Achter: Ernest Michel























lijst De Paal
volgende bladzijde



aangemaakt: 18-07-2013 Copyright © 2013 by
R. Bruning en Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 18-07-2013