VERANTWOORDING EN EEN SPEL
Bij de Teksten van Werken van Henri Bruning heb ik thans opgenomen: Een ander spoor....? (Maatstaf 1954
) en het spel Maria Goretti (Roeping 1956 ).Nadat Henri Bruning zijn gevangenisstraf en zijn publicatieverbod had uitgezeten heeft hij in 1954, alvorens zijn medewerking aan Maatstaf daadwerkelijk te beginnen, op verzoek van de uitgever, een verantwoording van zijn politieke keuzes in Een ander spoor....? verwoord. In de inleiding haalt Bert Bakker uit Brunings begeleidende brief het volgende aan over het schrijven van die verantwoording:
| ,,Het was allemaal niet zo eenvoudig; en het is tot het laatste woord toe niet eenvoudig gebleven. Ik hoop echter, dat het resultaat U bevredigt. Overweegt U echter, dat ik, zoals ik mijn waarheden op mijn eigen wijze in bezit genomen heb, ze ook op mijn wijze heb moeten verliezen”. |
Enige maanden geleden bracht ik een bezoek aan de Koninklijke Bibliotheek om enkele artikelen van mijn vader te kopiëren. Daar was ook het spel Maria Goretti uit 1956 bij. Ik had op dat moment nog geen idee waar dat spel over ging. Wel had ik ondertussen op internet (
) gevonden dat de historische Maria Goretti als jong meisje was vermoord en op haar sterfbed haar moordenaar had vergeven en daarom heilig is verklaard. De Maria Goretti uit Brunings spel heeft maar heel weinig overeenkomsten met de historische, waardoor de lezer, wat dat betreft, op het verkeerde been wordt gezet.Men zou het spel Maria Goretti, wellicht, zeer algemeen, kunnen karakteriseren als een liefdes drama dat zich afspeelt tegen de achtergrond van een in Italië plaatsvindende revolutie, die als zodanig niet nader wordt gepreciseerd.
In Een ander spoor....? geeft Bruning een verantwoording voor zijn politieke keuzes. Dit was een min of meer door de omstandigheden “afgedwongen” verantwoording. Ik heb de stellige overtuiging dat hij in Maria Goretti aangeeft wat er in zijn revolutie voor een nieuwe orde, voor hem van belang is geweest. Daarbij is niet één specifieke persoon in het spel aan te wijzen die Bruning zelf personifieert. Hij heeft zijn overtuigingen en waarheden vrijelijk uitgestrooid over de diverse personages in het stuk.
Was ik dus al voorheen tot de conclusie gekomen dat er voor Henri Bruning, vóór maar ook tijdens de oorlog nog, voornamelijk andere zaken speelden dan de gewone politieke en dat zijn politiek zich in ieder geval op een totaal ander niveau afspeelde, dan lijk ik in die overtuiging bevestigd te worden door zijn Maria Goretti. Ik haal aan uit het voorspel:
| ,,Na al de revoluties die geweest, en die revoluties zijn geweest van politici, van ’t politiek realisme, van macht en van geweld, rest er nog een mogelijkheid: de revolutie van de eerbied.” |
| ,,Het is nog anders: ik denk aan mystici, die een revolutie realiseren, rechtstreeks, en op natuurlijk gebied.” |
|
Eindhoven, 13-10-2010 Theo Bruning |
