terug
vorige pagina


Het nationaal-socialisme van Henri Bruning!

Inleiding
In o.a. Henri Bruning en het nationaal-socialisme? () heb ik de veronderstelling over het nationaal-socialisme van Bruning, in het bijzonder het radicaliseren in de antisemitische SS-richting, ontzenuwd.
In zijn boek Nieuw Politiek Bewustzijn, had hij een hoofdstuk opgenomen met de titel: “Socialisme, Nationaal-Socialisme (of Facisme)” (). De uitgave van dit boek is echter verhinderd door de bezetter, ook al waren de meeste hoofdstukken reeds gepubliceerd (o.a. in De Waag). Dat geldt ook voor het genoemde hoofdstuk (). Henri Bruning had zijn standpunt, of anders gezegd zijn ideologie, ten aanzien van het nationaal-socialisme in 1941 expliciet verwoord! (In zoverre er verwezen zal worden naar de tekst van dit essay, zal ik verwijzen naar de bladzijden uit Nieuw Politiek Bewustzijn.)

De grote staatsmannen niet de ware revolutionairen
Henri Bruning werd, als fascist, veronderstelt een bewonderaar van Mussolini te zijn en als nationaal-socialist, een vurig volgeling van Adof Hitler. Deze beide politici brengt hij ook in dit essay ter sprake en wel als volgt:

Het fascisme nu, door Mussolini zeer nauw aan het socialisme en deszelfs oorsprong (,,la communauté la plus sacrifiée”) gelieerd, evenals het nationaal-socialisme door Adolf Hitler, erkent, even overtuigd als het socialisme, ,,la dignité du travail et la dignité ouvrière, la dignité de la personne humaine dans le travailleur comme tel”; (blz. 79 )

Het staats­bewustzijn, zoozeer en zoo fataal gedurende het demoliberale tijdperk ondermijnd, kreeg in Mussolini wederom helder, oorspronkelijk en dynamisch gestalte; het nationaal bewustzijn, de diepe realiteit van een volk, kreeg gestalte, glorieus en ontembaar, in het nationaal-socialisme van Adolf Hitler. (blz. 81 )

Doch diezelfde ziel, diezelfde brandende dorst naar Recht, is mensch geworden in socialisten als Hitler en Mussolini. (blz. 82 )

Een derde exponent van den socialistischen strijd was o.a. het nationaal-socialisme van Adolf Hitler. (blz. 86 )

In het socialisme van Adolf Hitler wordt niet slechts één klasse bemind, doch de geheele gemeenschap, en dientengevolge ook zooveel mogelijk gespaard. (blz. 87 )

Het moge dan waar zijn, dat fascisme en nationaal-socialisme niet een literatuur hebben voortgebracht als toen ,,de ziel” nog in deze wereld leed aan haar kluisters en droomen, dat Hitler en Mussolini er in konden slagen een socialisme in het leven te roepen, dat — na zoo luttele jaren — den gigantischen strijd tegen de plutocratische volgende pagina


























volgende pagina
inhoud



aangemaakt: 13-02-2012 Copyright © 2012 by
Th. Bruning
copyright
laatste aanpassing: 24-02-2012